Prehistorische kunst is kwetsbaar. Vandaar dat de URARA (Utah Rock Art Research Association) een rotskunst-etiquette heeft beschreven. Hieronder staat een vrije vertaling daarvan

  • Ga met zo min mogelijk auto’s naar de plaats van bestemming. Blijf met de auto op de bestaande weg. Maak zelf geen nieuwe wegen of parkeerplaatsen
  • Maak geen vuur en kampeer niet binnen een halve kilometer van de rotskunst.
  • Laat de tekeningen, vuurplaatsen, rotsformaties en andere kenmerken van de vindplaats intact.
  • Blijf op de paden bij de vindplaats. Verstoor de rotsen en vegetatie niet en verwijder de microbiotische ‘aanslag’ (mossen, algen) niet.
  • Klim niet in schoorstenen, gleuven en spelonken op plaatsen waar rotskunst is.
  • Raak rotskunst nooit aan. Noch met de handen, noch met een aanwijsstok.
  • Blijf waar mogelijk enkele meters van de rotskunst af staan (i.v.m. kooldioxide in de lucht die uitgeademd wordt).
  • Probeer niet om vogeluitwerpselen of kalk van de rotsen te verwijderen. U beschadigd daarmee hoogstwaarschijnlijk ook de tekeningen.
  • Spuit geen vloeistoffen over de rotskunst teneinde deze beter zichtbaar te maken. Gebruik zeker nooit speeksel! Ook fel licht waar dat niet gewoon is (in een grot dus) kan rotskunst blijvend beschadigen.
  • Wees continu bewust van de gevolgen van uw handelen voor de rotskunst.
  • Neem de tijd om te genieten van de prehistorische kunst. Deze komt het best tot zijn recht als u ook geniet van de omgeving, de frisse lucht, het uitzicht en de vogels. Ga er eens rustig bij zitten, interpreteer zo min mogelijk, en laat de rotsen tot u spreken.
  • Let op dat ook anderen zich aan deze etiquette houden. Vooral kinderen moeten in de gaten gehouden worden.
  • Volg de regels en voorschriften van de (land)eigenaar zonder uitzondering op. Een hek staat er nooit voor niets!
  • Als bovenstaande te streng lijkt, bedenk dan dat prehistorische kunst uiterst kwetsbaar is: beter te veel bescherming dan te weinig. Eenmaal beschadigd is altijd beschadigd!